Kom pak je lasso maar

Cowboy Billy Boom moet zich thuis hebben gevoeld in een saloon op deze prairie. Het landschap in Swartland lijkt zo droog dat er zelfs nog geen cactus op wil groeien. Toch schijnt er veel graan te worden verbouwd. Wat in tegenstelling tot de wijngaarden in Franschhoek en omstreken al meteen duidelijk maakt dat het qua flora een wereld van verschil is.
Maar eveneens de wijnmakers en bijbehorende wijnen zijn anders. Eenmaal in de wijnkelder van de familie Badenhorst, waar we werden rondgeleid door Jasper (nog meer een hormoontje dan Jean), maakte ik kennis met een aantal voor mij nieuwe druivensoorten. Marsanne, Rousanne, Verdelho, Palomino, Grenache Gris en Colombard. Klinkt slim, maar is een kwestie van letterlijk overnemen.
Aangezien we door een 1,5 uur durende zoektocht een dik uur te laat waren hadden we maar een half uurtje de tijd om te luisteren naar de visie van de Swartlandcowboys op het maken van wijn. Waar iedere andere wijnmaker linksom gaat gaan deze knakkers rechtsom. Wat resulteert in een wijn die in Nederland niet op de markt is. Er komt echter wel een flesje rosé richting ons kikkerlandje voor de Zuid-Afrikaanse dag bij Vulders.
Om eerlijk te zijn had ik het na dat half uurtje ook weer dik gezien bij het hulpje van big boss Adi, die om onduidelijke redenen niet aanwezig was. Vervolgens over de stoffige zandpaden teruggecrosst richting hometown. Onze Kia is inmiddels omgetoverd tot een rijdende zandbak. Alleen de ramen zijn, met dank aan de tankneger, nog helder.
Op de terugweg onze lijven neer laten strijken bij Terra Mare in Paarl. Snelle hap in de schaduw. Met een strakblauwe lucht en een vandaag hele hete koperen ploert aan de hemel was het, met kleren aan, niet direct aangenaam. Daarom was ik erg blij toen ik liggend op het grasveld achter de cottage op 8 mei 2012 om 15.00 uur voor het eerst dit jaar m'n bikini weer aan had. Optimale siësta noem ik dat. Overigens is het verschil tussen 28 graden in Afrika of in polderland aanzienlijk groot. Zonnen in de tuin vs afzien in de benauwde lucht.
Na zonsondergang (half zeven hier) werden we verwacht bij Gottfried thuis voor een dinertje. Vooral dochtertje Anne vond de aanwezigheid van zoveel onbekenden erg interessant en slapen was dus geen optie. Al met al een erg gezellige avond in gezelschap van nog twee vrienden van Gottfried en Annemarie. Even ter relativering, ook zij laten de troep staan voor de volgende morgen aangezien dan de nanny komt. Dus ik denk dat de term 'doe-neger' collectief geaccepteerd is..