'If you do something, do it with pleasure and joy'

Ongelofelijk maar waar, ik heb vandaag m'n eerste 'werkdagje' gehad. Hoewel ik me redelijk nutteloos voelde en vooral veel heb gekletst met m'n collega Denise. Die ik heb benoemd tot instant-mother voor de komende vier weken. Plus praktisch de hele dag in de schouw van de haard heb gezeten. Het was een redelijk warme dag maar door de enorm dikke muren van het huisje is het binnen kouder dan buiten.
Natuurlijk heb ik wel goed gelet op alles wat er moet gebeuren en dat stelt niet zo heel veel voor. Dat kan zelfs ik, met mijn wijnkennis op dummie-niveau. Piece of cake.
Aangezien het hoogseizoen voorbij is, is het niet zo heel druk. Dus dit front-office work houdt vooral in dat je jezelf van half negen tot half zes bezig moet houden. En dat voor minder dan 2 euro per uur. Overigens heb ik nog niet onderhandeld over salaris en hoop stiekem dat ik wel iets meer ga verdienen. Ondanks het feit dat boodschappen hier dus ook redelijk naar verhouding zijn en het dus beter betaalbaar is dan in ons inmiddels niet meer te betalen Nederland. En volgens Denise krijg ik waarschijnlijk meer omdat ik blank ben. Het is toch allemaal een beetje racistisch moet ik zeggen.
De dag was in een zucht voorbij. Mede dankzij het feit dat ik het prima naar m'n zin heb daar. Niet alleen omdat ik doorgaans te lam ben om hard te werken maar vooral vanwege de goede sfeer. Lekker gekletst met Denise. Een foto komt nog wel. Evenals een foto van mij in actie als sommelier.
Mijn donkere collega heeft praktisch haar hele levensverhaal vertelt en ook haar geloof in God is erg interessant en bijzonder om aan te horen. Ik denk dat dat laatste tot gevolg heeft dat er de hele dag door mooie tegelwijsheden voorbij komen. Bijvoorbeeld deze hieronder en degene die de titel van vandaag vormt.

'Nobody can make you happy, you must make yourself happy'

'You don't have to wait for things to happen, you must make them happen'

Het is in ieder geval duidelijk dat ze enorm veel kracht put uit het geloven in God en in haar eigen kunnen. Iets om een voorbeeld aan te nemen.
's Avonds zijn we weer budget sushi gaan eten bij Le Coq. Dezelfde jongen in de bediening als vorige week vroeg of we volgende week weer kwamen. En toen ik zei dat ik dan geen auto meer had zei hij dat ik maar moest bellen zodat ze me konden komen halen. De service van de Afrikanen is ongekend.
Na het diner op zoek naar een WiFi-signaal bij Le Quartier. Onder het genot van een groen theetje uiteraard. Toen Margot haar gezicht even kwam laten zien en de auto-issue ter sprake kwam, vertelde ze dat er een Nederlands meisje uit Maastricht in de keuken werkt. Even later kwam Roos zich voorstellen. Ze studeert aan de hogere hotelschool en zit nu 6 maanden hier voor stage. Het was wel erg prettig om te weten dat er een Nederlands meisje in de buurt is voor als ik straks alleen ben. Maandag hebben we afgesproken wat te gaan doen samen. Wordt vast en zeker gezellig...

Ik loop echt meesterlijk ver achter met m'n verslagen. Hoewel de basis van ieder verhaal al geschreven is krijg ik al een aantal dagen niet de kans ze af te ronden en online te zetten. Maar het komt eraan. Overigens weinig foto's van deze enerverende werkdag. Het is niet zo'n spectaculaire omgeving dat ik er 20 vista's van kan maken. Dit weekend vertoeven we bij Beaumont. Dan wellicht meer beeldmateriaal.