Meidendagje

Roos en Jitske wilde graag gaan hiken. Maar ik zag mezelf nog niet een berg op wandelen dus dat aanbod heb ik heel vriendelijk afgeslagen. Werd al moe als ik er aan dacht en wilde de meiden niet belemmeren in hun sportieve ideeën. Dus ik heb ruim de tijd genomen om mijn nachtrust uit te breiden tot het middaguur om vervolgens aan te sluiten bij de volgende activiteit. Een tasting bij La Motte. Dat lag meer in mijn straatje want ben inmiddels een professioneel wijndrinker.
Overigens, Jitske studeert net als Roos aan de hogere hotelschool in Maastricht en loopt stage in een hotel in Kaapstad. Ze kwamen me ophalen in de 'cheapie' van Roos. Een Volkswagen city waar zo ongeveer iedere student zichzelf hier in vervoerd. Ik voelde mezelf even Pipi Langkous die in een auto door de lucht vliegt waar een voor een de deuren vanaf vallen. Geen idee welke film dat dat is. Ik denk Pipi Langkous in Takka Tukka Land.
Maar eigenlijk ben ik heel jaloers op het feit dat zij wel een auto heeft want ik zit vanaf woensdag opgesloten op het landgoed omdat ik niet ontvoerd of beroofd wil worden. Over straat gaan als blank meisje is hier niet geheel verstandig.
Bij La Motte werden we begroet door een jongeman waarvan het leek alsof hij zijn spreekbeurt aan het houden was. Toen we vragen terug stelde ging het namelijk allemaal een stuk minder vlot en soepel. Maar de wijn smaakte er niet minder goed door. En uiteindelijk hoefde we ook nog eens niet te betalen. Niet dat die dertig rand ertoe doen maar hij was schijnbaar onder de indruk van onze aanwezigheid.
Vervolgens zijn we, na een kleine botsing met een taxi, naar La Petite Ferme gereden om in de tuin te genieten van de mooie dag. En even een plan van aanpak te bedenken voor het ongelukje met de auto. Ik ben namelijk ervaringsdeskundige op dat gebied. Helaas.
Met een wijntje en een chipje belandden we op de bank in onze cottage om vervolgens veel te laat op zoek te gaan naar een eetgelegenheid. Ik geloof dat we het hele dorp hebben gehad maar we waren nergens meer welkom om half negen. Uiteindelijk zijn we door Kalfi's gered van een benzinepomp sandwich. Het enige restaurant dat nog open leek serveerde local food. Niet dat ik me aan de bobotie heb gewaagd, ze hadden namelijk ook gewoon biefstukjes op de kaart. Ik zeg: gezellige, leuke dag met de meiden. En hopelijk ook het gezelschap waarmee ik over twee weken mijn verjaardag ga vieren. Wat een voorrecht om je 19e verjaardag te mogen vieren in Zuid-Afrika..