Foto's zeggen meer dan 1000 woorden

Twee nachten in een andere omgeving, andere mensen en een ander onderkomen. Verhuizen is niet m'n favoriete bezigheid. Net als je gewend bent geraakt aan je nieuwe plekje. Misschien toch een beetje autistisch.
Omdat we deze twee dagen niet bijzonder veel hebben gedaan en sowieso op dezelfde plek waren denk ik dat foto's beter weergeven hoe deze twee dagen waren dan een monoloog van mij. Hieronder kort samengevat wat we hebben gedaan, de foto's zeggen de rest.

Vrijdag 11 mei:
Voordat we de nacht door zouden brengen bij Beaumont hebben we in de vroege middag geluncht bij Haute Cabriere met Hildegard. Wel waren we een half uur te laat omdat ik net voor vertrek naar de 'receptie' was gegaan om m'n vieze was te dumpen. De snauwerige receptioniste vroeg of ik uit kwam checken. Uhm nee eigenlijk niet. Nu bleek dat onze cottage de volgende nacht was geboekt door andere mensen vanwege het literary festival in het dorp. Dus moesten we op zoek naar een andere slaapplaats voor de volgende nacht omdat onder de sterren slapen niet echt aan te raden is met de nachttemperatuur hier. Maar het betekende ook dat we op dat moment heel snel onze hut leeg moesten trekken en alles in de kofferbak mee moesten zeulen. Als een soort van premium backpacken. Dit alles omdat we niet meer terug zouden komen die dag.
Goed, lunch met Hildegard en uiteindelijk ook vergezeld door de Mr. Bean achtige sommelier. Continue lach, vraag me af hoe hij het doet.
Vervolgens on our way to Beaumont. De bergpas oprijdend werden we verrast door een groepje van onze voorouders. Deze familie aap barricadeerde de weg, maar waren zeker een vermakelijke verrassing. Dat uiteraard ook een aantal leuke plaatjes heeft opgeleverd. Vriendelijk onthaald door Sebastian. Deze man kan ook op het favoriete-wijnmakers-lijstje. Misschien moet ik m'n heil toch maar hier gaan zoeken. Alleen een van z'n honden is minder aantrekkelijk. Dit driepotige beest kan z'n tanden niet thuis laten namelijk. Gelukkig heb ik kort voor vertrek een dosis tetanus gekregen dus niks aan de hand. Uiteraard kwam achteraf iedereen met de praktische informatie dat het driepotige geval niet zo vriendelijk was. Vals zul je bedoelen.
M'n wijnlijstje uitgebreid met onder andere de Hope Marguerite. En daarna hebben we een behoorlijke tijd kunnen hangen in ons tijdelijke stekje. Afgezien van het bad op leeuwenpootjes en de grotere voorraad warm water ben ik toch wel heel blij met ons huisje bij Chamonix. Dit huisje had namelijk een interieur alsof er al jaren niemand was geweest of had geslapen. Rond zeven uur zijn we naar het huis van de familie Beaumont gekuierd voor een braai. 4-jarig dochtertje Sophie was ook nog wakker en wilde erg graag met mijn sieraden dress-up spelen.
Om 1 uur na een heeele gezellige avond eindelijk terug naar ons Hans en Grietje huisje waar ik uiteraard nog gebruik wilde maken van ons bad op pootjes..

Zaterdag 12 mei:
Vroeg uit de veren voor een bezoekje aan Stanford Hills. Wederom een braai met Peter en Jaimy. En genoten van de ontzettend warme zon. Prima middag afgezien van de zwerm vliegen die schijnbaar ook van een stukje filled beef houden.
's Avonds mochten we gelukkig weer terugkeren voor een extra nachtje naar het landgoed waar de driepotige hond woont. We konden immers deze nacht niet in ons eigen huisje. Het toeval wilde dat er deze avond een 80's party was op de school van Sophie. En omdat er in de omgeving alleen maar druiven en fruit groeit was het een samenkomst van wijnmakers en enkele fruitboeren. Een geslaagde avond en bij terugkomst kregen we ook nog bezoek van het broertje van de driepoot. Alleen was deze niet happig. Integendeel.

Uiteindelijk ben ik er toch weer in geslaagd een te lang verhaal op te hangen. Maar daardoor zijn de foto's niet minder waard.